‘COCK’ in Nederland: Daniel Cornelissen schittert in emotioneel relatiedrama
Foto’s door Kurt van der Elst.
In "COCK" draait het allemaal om John, gespeeld door Daniel Cornelissen. Wanneer John een pauze neemt in zijn relatie met zijn vriend, gebeurt er iets verrassends: hij ontmoet de vrouw van zijn dromen. Dit zet hem in een verwarrende situatie vol schuldgevoelens en twijfels over zijn eigen seksualiteit. De voorstelling volgt John terwijl hij openhartig tussen twee werelden laveert. Maar hoe kies je voor een ander als je even niet meer weet wie je zelf bent?
Voor het eerst in Nederland op de planken: deze prijswinnende voorstelling, een meesterwerk van Mike Bartlett, geregisseerd door één van mijn favoriete regisseurs Char Li Chung en gebracht door Theater Oostpool. Deze productie weet met glans te schitteren dankzij een sublieme cast en een bijzonder grote kubus.
In het hart van COCK staat de ongelofelijk getalenteerde Daniel Cornelissen als 'John'. Zijn vertolking raakt diep en is een ware emotionele achtbaan voor het publiek. Cornelissen weet moeiteloos te schakelen tussen verschillende lagen van emoties, waardoor het publiek continu wordt meegesleept in zijn innerlijke strijd. Het is bijna onmogelijk om onverschillig te blijven: je houdt van hem, je hebt een afkeer, je ergert je, en dan weer laat hij je lachen. Het is een voortdurende wisselwerking die het personage van John uitermate intrigerend maakt.
Sander Plukaard, die indruk maakt als tegenspeler, draagt in grote mate bij aan de dynamiek van de voorstelling. De chemie tussen Cornelissen en Plukaard spat van het podium af, waardoor het publiek direct gelooft in de gecompliceerde relatie die wordt uitgespeeld. Vanaf het begin voel je de spanning en de complexiteit van de situatie, wat bijdraagt aan de geloofwaardigheid van het toneelstuk als relatiedrama.
Het decor, een imposante draaiende kubus, is een kunstwerk op zich. De kubus creëert twee afzonderlijke ruimtes met enkel een bescheiden bankje om de acteurs wat ademruimte te geven. Hier komt de regie van Char Li Chung naar voren, waarbij de acteurs volledig op hun spel vertrouwen. De uitdaging is groot, maar de beloning is des te indrukwekkender.
Joy Delima speelt ‘de vrouw’ die John ontmoet. Wat begint als een oprechte en schattige ontmoeting ontwikkelt zich tot een intrigerend spel van emoties. De vraag rijst of John werkelijk verlangt naar deze nieuwe connectie, of dat het een vorm van machtsuitoefening is van Joy, een strijd om hem niet te verliezen.
De spanning in "COCK" bereikt een hoogtepunt wanneer de vader van John, meesterlijk vertolkt door Peter Blok, zich in de strijd mengt. Zonder te veel te verklappen over waar en wanneer dit gebeurt, voegt Blok's personage nog een extra laag van complexiteit toe aan het al intrigerende verhaal. Precies op het moment dat je denkt dat het stuk niet dynamischer kan worden, mengt zich nog een krachtige stem in deze wirwar van meningen en emoties.
Opvallend zijn de grote spiegels aan de zijkanten van de kubus, die het publiek dwingen zichzelf onder ogen te zien wanneer de kubus draait. Deze subtiele, maar krachtige regiekeuze komt vooral tot zijn recht tijdens een sensuele scène. Hoewel het publiek de daad niet ziet, voelt men de spanning in de zaal stijgen, terwijl de spiegels het ongemak en de lachsalvo's weerspiegelen.
In COCK worden belangrijke thema's als liefde, identiteit en seksualiteit op een scherpe en humoristische wijze verkend. Het verhaal is niet alleen relevant, maar wordt ook meesterlijk verteld door Theater Oostpool. Deze voorstelling is een krachtig pleidooi voor het blijven vertellen van diverse en uitdagende verhalen op het podium. Als ze zo meeslepend worden gebracht als hier, is dat des te beter. COCK is een must-see die je diep raakt en nog lang in je gedachten blijft hangen.
Meer informatie over COCK, de podcast luisteren of de speellijst zien? Dat kan allemaal op de website van Theater Oostpool.
Het Nationale Ballet brengt een grootse, klassieke uitvoering van Romeo en Julia in de Stopera. Met indrukwekkend danswerk, Prokofjevs meeslepende muziek en een ontroerende hoofdrol voor Julia, is dit een must-see voor elke cultuurliefhebber. Geen conceptuele franje, maar schoonheid, tragiek en vakmanschap in pure vorm.
Simone Kleinsma keert terug in ‘Vooruit’, een nostalgische maar actuele voorstelling over haar jeugd in Amsterdam. Samen met Paul Groot bezorgt ze het publiek een avond vol muziek, humor en ontroering. Van feminisme tot burenruzies: persoonlijke herinneringen worden tijdloos. Een liefdevolle ode aan toen én nu.
Ontdek David Hockney – The Song of the Earth in het CAP/Museum of Fine Arts in Bergen. Een visuele reis waarin Hockney’s monumentale schilderijen en iPad-werken in dialoog gaan met Van Gogh, Munch en symbolisten. Kunst, natuur en muziek versmelten tot een ode aan traagheid, kleur en de eeuwige cyclus van het leven.
De Pupil, de nieuwe film van Karin Junger, toont op indringende wijze hoe een jonge voetballer geleidelijk wordt misbruikt door zijn coach. Subtiel, beklemmend en belangrijk: deze film laat zien hoe dichtbij dit soort verhalen kunnen zijn. Een urgente blik op macht, schuld en stilte binnen vertrouwde kringen.
‘Voor de Meisjes’ opende het Nederlands Film Festival 2025 met een ijzingwekkend drama over vriendschap, ouderschap en morele grenzen. Subliem acteerwerk, beklemmende stilte en vlijmscherpe dialogen maken dit tot een film die onder je huid kruipt. Mike van Diem levert opnieuw een meesterstuk af.
Komend weekend is het Ambacht in Beeld Festival in de NDSM Loods. Workshops voor jong & oud: van Surinaamse feestdoeken en wafels weven tot plantendruk en papierknipkunst. Ook: een bios vol docu’s, ambachtslieden met een missie en een flinke dosis inspiratie. Kom kijken, maken, luisteren en ontdekken!
Ontdek Vlaamse meesters in 3 dagen: van Kortrijk en Mechelen tot het KMSKA en MoMu in Antwerpen. Laat je verrassen door barokke kerken, indrukwekkende kunstwerken en hedendaagse mode. Een culturele citytrip vol geschiedenis, vakmanschap en verwondering. Perfect voor een lang weekend weg.
In Monument toont Het Nationale Ballet hoe dans kan spreken over identiteit, queerness en menselijkheid. Van het rauw emotionele Monument voor een gestorven jongen tot het verstilde IN FLUX: een avond die schuurt, fluistert en raakt – met beelden die blijven. Zelden zag ik dans zo urgent én intiem tegelijk.
In Gronieken krijgen Griekse goden Groningse tongval, en dat levert een spectaculair, geestig én gelaagd theaterspektakel op. Maar raakt de muziek nog zoals voorheen? En hoe past cabaret in een mythische vertelling? Lees mijn volledige recensie over zandvlaktes, goden, Kerberus en mijn moeder – die het natuurlijk weer geweldig vond.
Dear Evan Hansen raakt in de Nederlandse versie diep met sterke vertolkingen en een intiem verhaal over eenzaamheid, leugens en gezien worden. Ward van Klinken schittert als Evan. De muziek ontroert, de emoties zijn voelbaar. Alleen het massieve decor valt uit de toon. Een indrukwekkende, confronterende musicalervaring.
Ik weet dat jullie het inmiddels wel gewend zijn: elk jaar krijg je weer een lading Oerol van mij. Of je nu wilt of niet, ik wil je gewoon alles laten zien van dit wat dit festival te bieden heeft.
Twee voorstellingen op SPRING Festival dwingen me stil te staan bij iets wat we liever ontwijken: uitputting. In RUNNER volg je live een rennend lichaam via stem. In fatigue weigert het lichaam te dansen zoals het hoort. Beide radicaal traag, intiem en confronterend. Theater dat niet entertaint, maar aanwezig maakt.
Van intieme installaties tot rituele dans en post-apocalyptisch protest: deze vijf voorstellingen op SPRING Festival 2025 raken aan uitputting, ontheemding, seksueel trauma en klimaatonrecht. Kunst als verzet én troost. Van Dear Laila tot Wasted Land: dit zijn mijn must-sees als De Cultuurvlogger.
Basel verraste als culturele parel en toekomstige Songfestivalstad. In drie dagen ontdekte ik topmusea zoals het Kunstmuseum Basel, Fondation Beyeler en Museum Tinguely, genoot ik van queer tours, street art en culinaire hotspots als KLARA en Zisch Bar. Een stad waar kunst leeft en diversiteit bruist.
Wanen van Christian van Eijkelenburg is een persoonlijke, fantasierijke cabaretvoorstelling vol typetjes, muziek en absurde scènes. Alleen op het podium neemt hij je mee in zijn verbeeldingswereld, waarin hij speelt met realiteit en droom. Ontroerend, grappig en gelaagd: een bijzondere stap in zijn groei als maker.
De musical Elisabeth keert terug in een gelaagde en moderne bewerking. Pia Douwes schittert opnieuw als de tragische keizerin, tegenover een hypnotiserende Dood van Milan van Waardenburg. In een sober decor en met sterke muziek ontvouwt zich een beklemmend drama over macht, verlangen en vrijheid. Een rauwe herinterpretatie die moeiteloos meesleept en ontroert.
Dora Tuynman (1926-1979) opereerde aan de rand van Cobra, ontwikkelde haar eigen abstract-expressionistische stijl en bleef lang genegeerd door een patriarchale kunstwereld. Het Cobra Museum toont nu haar autonome, krachtige oeuvre en biedt daarmee een kritische herwaardering van vrouwelijke kunstenaars.
Char Li Chung's radicale herinterpretatie van Madame Butterfly rekent compromisloos af met oriëntalistische clichés en creëert ruimte voor Aziatische vrouwen om hun eigen stem te laten horen. Direct, provocatief en noodzakelijk theater dat het publiek uitdaagt anders naar representatie te kijken.
Oerol Festival 2025 biedt van 13-22 juni op Terschelling verrassend theater, muziek, kunst en talks met o.a. Blaudzun, Maya Maria, Sarah Janneh, Joost Oomen & De Poezieboys, Be Flat en Tryater. Experiment ontmoet gevestigde makers op unieke locaties zoals Bostheater, Strandtheater en festivalhart Deining. Meer op oerol.nl.
Ja, ik wil! mist de scherpte van Blind Date en verzandt in voorspelbare huwelijksperikelen. Waar de voorganger uitblonk met één sterke scene, spreidt deze musical het verhaal over een jaar, waardoor de vaart eruit is. Freek Bartels en Paul Groot doen hun best, maar platte humor en een vlakke soundtrack maken dit een tegenvaller. Geschikt voor fans van luchtige farces, maar geen must-see.
Damn, Honey! keert terug met Moedig Voorwaarts en zet een scherpe, humorvolle voorstelling neer over activisme, angst en vooruitgang. Nydia en Marie Lotte wisselen moeiteloos tussen persoonlijke verhalen, satire en muziek. Ze raken, laten lachen en zetten aan tot actie. Een feministische wake-up call die je gezien moet hebben. Vooruitgang is mogelijk – maar niet vanzelfsprekend.
Matthew Lax, dit jaar Artist in Focus op het IFFR, onderzoekt in zijn werk de subtiele spelletjes van macht en groepsdynamiek binnen uiteenlopende gemeenschappen. De werk legt de fragiele balans bloot tussen vrijheid en controle, niet alleen bij honden, maar ook binnen menselijke relaties.
Endless van Wojciech Puś is een hypnotiserende, experimentele film over transitie als voortdurende beweging, niet als bestemming. De non-binaire X doolt door een zintuiglijke droomwereld van lichamen, liefde en verlangen, waar identiteit vloeibaar blijft. Met rauwe, poëtische beelden en zonder concessies bevraagt de film de grenzen van cinema en eigenaarschap over queer verhalen.
¡Homofobia! van Goyo Anchou is geen film, maar een aanval op conventies, politiek en cinema zelf. Wat begint als een sex comedy, explodeert in een collage van overlappende beelden, bijbelse iconografie en een sociologische analyse van mannelijkheid. Anchou dwingt zijn publiek om zijn woede fysiek te ondergaan. Radicaal, intens en ongenaakbaar—film als wapen, niet als dialoog.
Fabula (2025), de openingsfilm van IFFR, is een absurdistisch misdaaddrama over de Limburgse kruimeldief Jos, gevangen tussen een familievloek, een mislukte drugdeal en hallucinaties door een tekenbeet. De film combineert cartooneske personages met een grauwe, hyperrealistische stijl en volledig Limburgs dialect. Niet voor iedereen, maar wie meegaat in de chaos, krijgt een unieke filmervaring.
Het Internationaal Film Festival Rotterdam (IFFR) is een feest voor iedereen. Als ambassadeur deel ik drie must-sees: Tiger Short Competition, waar opkomende filmmakers experimenteren; Matthew Lax – Man’s Best Friend, twee queer docu’s over mens en dier; en Rains Over Babel, een magisch-realistische herinterpretatie van Dante’s Inferno. IFFR is voor iedereen toegankelijk, dus stap uit je comfortzone en laat je verrassen! 🎥✨
In Witte Ruis bevestigt Soundos El Ahmadi haar status als vakvrouw. Met scherpe humor, persoonlijke verhalen en een eigenzinnige stijl zet ze een indrukwekkende voorstelling neer. Ze is grappig, moedig en confronterend, of ze nu taboes doorbreekt, politieke kwesties aankaart, of het publiek laat schateren. Soundos neemt ruimte in – en doet dat met meesterlijke overtuiging.
Tijdens De Lumineuze Nachten bij Kasteel de Haar werd ik ondergedompeld in een magische wereld van licht en verhaal. Het Maancircus, dat slechts eens in de 100 jaar verschijnt, stond centraal. Met Zita Zoldermuis als gids ontdekte ik hoe Marco Mysterio zijn magie verloor. Spectaculaire projecties en warme sfeervolle momenten maakten dit een onvergetelijke ervaring!
Oerol op Terschelling is een unieke ervaring die je zelf kunt maken. Of je nu voor twee dagen of vijf gaat, het festival biedt voor ieder wat wils: kunst, cultuur en natuur. Dit jaar organiseer ik geen reis, maar als ambassadeur sta ik altijd klaar om je te helpen met tips en vragen. Van het huren van een fiets tot de mooiste voorstellingen – alles kan! Vergeet niet om goed in te pakken, je zonnebrand en regenponcho mee te nemen, en op zoek te gaan naar het café de Vijfpoort voor een kans op een gesprek met makers. Oerol is een avontuur dat je niet wilt missen!
Met Parijs als decor en tijdloze thema’s als liefde en ambitie, biedt Eiffel een sfeervolle musicalervaring. Hoewel niet alles even sterk uit de verf komt, zorgen de romantiek, muziek en charme van de cast voor een meeslepende avond. Perfect voor liefhebbers van stokbroden, staal en historische verhalen.