Stem voor kunst en cultuur

lach 2.jpg

Vandaag lees jij mijn eerste column. Een uitdaging die ik ben aangegaan om mijn hersenspinsels een podium te bieden, waar ze nu oh zo naakt opstaan. Daar komt ook nog eens bij kijken dat iedereen gaat stemmen vandaag en er een verwachting aan mij kleeft dat ik je ga vertellen op wie je moet stemmen natuurlijk. No way! 

Ik ben een beeldend kunstenaar die middels abstracte kunstwerken maatschappelijk betrokken is, maar politiek geëngageerd ben ik niet. Als politiekbarbaar kan ik je niet vertellen op wie je moet stemmen, maar als kunst en cultuurliefhebber zeg ik wel: “Je moet stemmen!” 

Waar kunst en cultuur belangrijke maatschappelijke onderwerpen aan de kaak stellen, lijkt politiek mij alleen maar mooie verhalen te willen verkopen. Zo makkelijk smeer je mij niet iets aan. Daarom ben ik podcasts  gaan luisteren. Zo ook die van het Stedelijk museum over het Amsterdam Magisch Centrum in de jaren 60.  

Een verhaal over diverse subculturen, bewegingen, kunstenaars, provo’s en natuurlijk de Dolle Mina’s die wereldwijd indruk maakten met hun blote buiken. Zij maakten de weg vrij voor een gelijkwaardigere en vrijere maatschappij. Mijn generatie lijkt na deze revolutionaire tijd te zijn doorgezakt met materiële zaken, alcohol, drugs en andere versnaperingen. 

Totdat alles veranderde en de wereld letterlijk en figuurlijk op zijn kop werd gezet. Door corona. Ik realiseer mij door de vele gebeurtenissen van het afgelopen jaar dat we onderweg verwend zijn geraakt door het comfort en de mogelijkheden van een verzadigde markt. We zijn hongerig geweest naar meer, groter en duurder zonder te kijken of onze normen en waarden klopten met de werkelijkheid. 

Geen wonder dat ik nu dus thuis zit, verstoten van de winkelstraten, bioscopen, restaurants, theaters, musea en sportscholen.  Vermaak heeft plaatsgemaakt voor eenzaamheid en het voelt voor even terecht. Het voelt alsof ik de ruimte heb gekregen om na te denken over mijzelf en wat ik belangrijk vind voor de nieuwe wereld. 

Als er een ding is dat ik heb geleerd van deze tijd, is het dat we minder moeten wijzen naar elkaar en meer naar onszelf. ‘Be the change you want to see in the world.’ De oh, zo vaak gebruikte quote van Gandhi is hier wel van toepassing. Een betere wereld begint bij mijzelf. 

Dus wil je dat kunst en cultuur blijven inspireren? Laat me je dan toch een advies geven: stem op de partij die voor het behoud van kunst en cultuur is! 

Ciao en tot de volgende keer.

Deze column is geschreven door beeldend kunstenaar en illustrator Nicole Gigatti en is onderdeel van de serie ‘De Makerscolumn’ die wekelijks hier verschijnt. Meer zien van Nicole?

Nicole Gigatti

Beeldend kunstenaar en Illustrator
“Mijn naam is Nicole Gigatti. Op het moment werk ik als beeldend kunstenaar. Dit doe ik vanuit mijn atelier in Deventer en mijn kantoor in de broedplaats van het Volkshotel Amsterdam. Hier realiseer ik mijn droom om mensen te verbinden door kunst.

Mijn abstracte kunstwerken en illustraties laten zich kenmerken, door mijn fascinatie voor de stad, de natuur, kalligrafie en beweging. Dit zie je terug in de levendige kleuren, het gebruik van mixed media en de verhoudingen van het vorm- en lijnenspel. 

Voor de Cultuurvlogger schrijven, daagt mij uit mijn stem te gebruiken met woorden in plaats van met verf. Ik ben benieuwd hoe dit uitpakt"

https://www.nicolegigatti.com
Vorige
Vorige

Nxt Museum presenteert 'Coded Bias'

Volgende
Volgende

Ondernemen als Maker